ไม่รู้ป่านนี้เธอก้าวย่างไปถึงตรงไหน
สักครั้งมีบ้างไหมหัวใจ
ที่จะนึกห่วงใยหรือสนใจในกันและกัน
สวัสดีความห่างเหิน
ที่เราต่างคนต่างเดินกันอยู่อย่างนั้น
คนทางนี้ยังนึกถึงเธออยู่ทุกวัน
แต่เธอคนนั้น สินึกถึงกันบ้างหรืออย่างไร
สวัสดีความอ้างว้าง
ทรงจำสีจางระบายคว้างให้หวั่นไหว
สินะ สินะ เราน่ะต้องเข้าใจ
ห่างกันออกไป ก็ต้องเข้าใจยังไงก็ไม่เหมือนเดิม ..
---------------- ด้วยความ คิดถึง --------------
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น